Siedem gwiazd (planet) klasycznych. Chaldejska kolejność planet

Klasyczny model kosmologiczny obejmował 7 gwiazd wędrownych, nazywanych dziś (widocznymi gołym okiem) planetami starożytności, planetami klasycznymi, lub z łaciny – Septenerem.

W astrologii hellenistycznej stosowano również Węzły Księżycowe (wstępujący albo północny i zstępujący albo południowy), ale nie przypisywano im takiej wagi, by wymieniać je razem z planetami (inaczej wygląda to w bliźniaczej do niej astrologii indyjskiej, gdzie uznaje się istnienie dziewięciu planet – nawagráha नवग्रह – „dziewięciu zawładających” – gdzie 7 planet oraz węzły księżyca traktuje się w zasadzie na równi). Przede wszystkim dlatego, że węzłom lunarnym nie przyznano władania żadnymi znakami (jedynie znaki i stopnie wywyższenia), co samo w sobie świadczy o ich innej kategorii.

 

Sfery planet, chaldejski porządek planet (klasyczna kolejność planet); planetary spheres and chaldean order of the planets

Siedem głównych gwiazd (planet) ułożono według prędkości ich obiegu wokół Ziemi, co odpowiada odległości kolejnych ich orbit od Ziemi (orbity ja kreśli ich ruch na niebie z perspektywy Ziemi). Czyli im dalej od Ziemi planeta nas okrąża tym dalej na mapach nieba umieszczano jej sferę.
Klasyczna kolejność planet nazywana jest porządkiem chaldejskim, bowiem zawdzięczamy ją cywilizacji mezopotamskiej (Chaldejczykami nazywano astrologów babilońskich). Lista zawsze zaczyna się od najdalszej planety – obiegającej Ziemię najdalej i najdłużej (Saturnie), a kończy na najbliżej planecie – okrążającym nas bardzo blisko Księżycu.

 

Poniżej sfery księżyca rozciąga się tak zwana sfera sublunarna – tj. położona wewnątrz orbity Księżyca, która obejmuje takie zjawiska, jak meteoryty.

Na zewnątrz orbity Saturna znajduje się sfera zodiaku oraz gwiazd stałych (czasem dodawano też jeszcze bardziej zewnętrzne sfery związane z duchowością i religią, o czasem dość rozbudowanej hierarchii, typu sfery kolejnych archaniołów w późniejszych czasach).

Porządek chaldejski nie był tylko zwyczajową konwencją, ale odkrywał ważną rolę w wielu złożonych technikach interpretacji, dlatego z upływem czasu nie naruszano jego stałości.

Jest to kolejność inna, niż stosowana w wielu podręcznikach astrologii współczesnej, gdzie niemal zawsze zaczyna się od Słońca, a resztę planet wymienia w kolejności rosnącej astronomicznej odległości od Słońca. Księżyc najczęściej wymieniając zaraz po Słońcu.

 

By | 2017-03-21T23:07:17+00:00 2014-08-27 (środa) 1:41:43|astrologia, Astrologia hellenistyczna|0 Comments

Leave A Comment