Tablice astrologiczne

Tablice astrologiczne – podręczna pomoc dla astrologów zaprojektowane dla Polskiego Towarzystwa Astrologicznego.

Pobierz PDF do samodzielnego druku

Czy tania w druku czarno-biała tabela może wyglądać atrakcyjnie?Przedstawiam wykonane przeze mnie tablice astrologiczne do technik astrologii tradycyjnej. Obmyślane dokładnie między innymi z Piotrem Piotrowskim, najbardziej chyba znanym w Polsce astrologiem pracującym według tradycyjnych reguł, który prowadził i prowadzi także warsztaty z technik średniowiecznych i renesansowych i udało nam się chyba ustalić najbardziej czytelny zestaw informacji w jak najprostszej formie, zrozumiałej dla każdego biorącego na warsztat astrologiczny techniki tradycyjne.

Tabela została zaprojektowana jako dwustronny druk A5. Polskie Towarzystwo Astrologiczne wydrukowało je na pięknym sztywnym powlekanym papierze (czy jak to określają osoby nie zajmujące się projektowaniem graficznym: „jakby laminowanym”). Rozdawane są za darmo uczestnikom różnych spotkań i wykładów a także dodawane do wydawanych przez nich książek, sprzedawanych także wysyłkowo – więc nie trzeba się udawać do Warszawy by dostać taką kartę. Zachęcam wpaść gdy coś się dzieje na Zielnej 39 w Warszawie (niekoniecznie na jakiś płatny warsztat) i zdobyć jedną dla siebie (np. na moim wykładzie, który nieoficjalnie jeszcze jest planowany na 2014 r.). Jeśli się skończą, to PTA obiecuje dodrukować).

W załączniku zamieszczam też PDF DO POBRANIA. Można sobie wydrukować dwustronnie na jednej kartce (lub na dwóch, jak ktoś woli nie musieć obracać jednej karty). Proponuję zanieść do jakiegoś punktu druku i poprosić o wydruk na papierze o gramaturze 300 (nie musi być specjalnie powlekany) – będzie ładniejsza, wygodniejsza, sztywniejsza i druk tak łatwo się nie zetrze.  Najlepiej dwustronnie na arkuszu A5 (lub poziomo na A4 i poprosić o odcięcie niezadrukowanej połowy).
Objaśnienie tabeli w kolejnych wpisach.
Podziękowania dla Jakuba Ruszkowskiego, który namówił PTA na podobny projekt.

TABELA – strona pierwsza
Podstawowe godności planet – do pracy z technikami astrologii klasycznej (astrologii hellenistycznej, średniowiecznej i większości astrologii renesansowej)

Poniżej szersze wytłumaczenie
Ta strona zawiera tabelę podstawowych godności (oraz słabości) planet, a więc opisująca położenie danej planety w różnych znakach zodiaku i konkretnych ich fragmentach. Spośród siedmiu klasycznych planet (Słońce i Księżyc czyli tak zwane Światła oraz pozostałe planety Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn) każda może znajdować się w znaku swojego WŁADZTWA (lub inaczej DOMICYLU, czyli swojego „domu”), w którym czuje się najlepiej i przejawia swoje najlepsze cechy, więc otrzymuje wówczas symboliczne +5 punktów do godności. Może być też w znaku swojej EGZALTACJI (wywyższenia, tj. niczym honorowy gość) gdzie również jest silna i otrzymuje +4 punkty. Będąc w znaku opozycyjnym do swojego „domu” jest w znaku WYGNANIA (exile, w danej polskiej literaturze czasem zapisywano też excil) – jest wówczas w najgorszej możliwej pozycji jeśli chodzi o położenie w znaku – odejmujemy wtedy od jej godności -5 punktów. Podobnie w znaku przeciwległym do znaku egzaltacji planeta jest w UPADKU (fall) i traci -4 punkty. Te 4 godności są mniej więcej zachowane we współczesnej astrologii, ale tradycyjna astrologia korzystała jeszcze z trzech innych godności:
Planeta otrzymuje +3 punkty jeśli leży w znaku swej TROISTOŚCI.(Stosowanie troistości wymaga trochę dłuższego wyjaśnienia, dlatego pominę tutaj ich opis)+2 punkty jeśli leży w obrębie swoich TERM (granic) w danym znaku a więc w konkretnym przedziale jego stopni. Nie każdy program astrologiczny wyświetla takie informacje, więc tu tabela może być bardzo pomocna.
Wreszcie tylko +1 punkt jeśli planeta leży w DEKANACIE (dekanie, OBLICZU) którym włada.

Ponieważ tabela została opracowana do celów astrologii tradycyjnej, dokonano pewnych wyborów, które nie zawsze zgodne są z bardziej współczesnymi wersjami np. troistości, dekanatów czy term.
DEKANATY przedstawiono w porządku chaldejskim: każdej jednej trzeciej znaku (jego kolejnym dziesięciu stopniom) w tym systemie przyporządkowano władztwa według chaldejskiego porządku planet: Saturn, Jowisz, Mars, Słońce, Wenus, Merkury, Księżyc (i cykl ten się powtarza). Ale sekwencja nie zaczyna się od Saturna lecz Marsa w pierwszym dekanacie Barana. jest to zupełnie inny system niż tzw. indyjski system Varahamihira do którego przyzwyczaiła nas XX-wieczna astrologia humanistyczna, gdzie dekanaty każdego znaku otrzymują charakterystykę kolejnych znaków tego samego żywiołu. W humanistycznej mamy w Baranie dekanaty Barana, Lwa i Strzelca, w tradycyjnej – dekanaty Marsa, Słońca i Wenus.
TERMY przedstawiono w systemie egipskim, jednym z trzech znanych tradycyjnych ich porządków. Do zupełnie innego porządku mogą być przyzwyczajeni astrologowie horarni, przyzwyczajeni do stosowanych przez Williama Lilly’ego term ptolemejskich.
Także system władców TROSTOŚCI zastosowany tutaj to wersja według Doroteosa (Doroteusza) z Sydonu, z I w. n.e. William Lilly w swojej wersji astrologii horarnej stosował delikatną modyfikację tego systemu – nie używał władców dodatkowy, a Marsa uczynił władcą znaków tzw. wodnych (Rak, Skorpion, Ryby) nie tylko w nocy ale i za dnia.
Tabela nie zawiera tych informacji o alternatywnych wersjach, po pierwsze aby osoba patrząca na tabelę nie pogubiła się. Tabela ma służyć do sprawdzania informacji jednym spojrzeniem oka, a nie wymagać dodatkowych procesów myślowych do jej zrozumienia.
Po drugie: dekanaty przyporządkowane wg żywiołów są tak prostym schematem, że znając żywioły znaków zodiaku można je bez problemu przywołać w pamięci. Troistości w systemie Williama Lilly’ego wymagają tylko zapamiętanie, że w „żywiołach wody” włada tylko Mars i nie zwracania uwagi na trzecią (delikatnie wyszarzoną w tabeli) kolumnę z władcą dodatkowym. Natomiast jeśli chodzi o termy – dodatkowe tabele dla innych systemów zajmowały by zbyt dużo miejsca. Sama zaś tabela ma służyć do prac z technikami tradycyjnymi. Dodam tu jednak, że osobiście stosuję termy egipskie również w astrologii horarnej. Nie tylko w mojej opinii jest to system, który w różnych technikach generalnie działa lepiej, więc wg. mnie nie będzie błędu, jeśli użytkownik tabeli będzie stosować ten właśnie system term powszechnie. Należy tylko zwrócić uwagę, by czytając analizy horoskopów w rękopisach dawnych mistrzów, zwrócić uwagę czy w danym rejonie i okresie gdzie pisał (lub czasem także skąd pochodzi pośmiertne wydanie lub przekład) nie stosowano czasem term ptolemejskich. Tak było chociażby w wypadku horoskopu Jana Fryderyka, którego horoskop wyszukałem dla Bazy horoskopów związanych z Polską dla PTA i na tej podstawie można było odkryć, że astrolog który sporządził jego horoskop ustalił Władcę Horoskopu (Lord of Geniture) w dość osobliwy sposób na podstawie m.in. term ascendentu.

TABLICE ASTROLOGICZNE – strona 2 – gwiazdy stałe i lata planet

Druga strona tabeli zawiera listę NAJWAŻNIEJSZYCH GWIAZD STAŁYCH, z zaznaczoną naturą gwiazdy według Ptolemeusza (np. czerwonawa Betelgeuse – czyli w polskiej nomenklaturze Betegeza – ma naturę Marsa z domieszką Merkurego, więc Mars w koniunkcji otrzyma wpływ stosunkowo zgodny ze swoją naturą). Podano także pozycję w zodiaku (znak, stopień, minuty i sekundy kątowe) zarówno na rok 1950 jak i 2014. Ta ostatnia posłuży do szybkiego odczytywania pozycji gwiazd w horoskopach horarnych stawianych około nadchodzącego roku 2014. natomiast rok 1950 wybraliśmy jako najwygodniejszy do pracy z horoskopami osób żyjących. W tym celu do dokładnych obliczeń należy dodać lub odjąć odpowiednie ułamki stopni dla każdego roku różnicy. Pod listą gwiazd wpisałem stosowną informację: należy dodać/odjąć jeden stopień kątowy co 72 lata, czyli 50 i pół sekundy kątowej na każdy dodany/odjęty rok od podanego w tabeli, by uzyskać dokładną wartość.

I parę elementów wzbogacających listę gwiazd:Generalnie im „grubsza” odmiana kroju pisma – tym ważniejsza lub silniejsza jest gwiazda. Stworzenie listy takich najważniejszych gwiazd stanowiło pewne wyzwanie. Posłużyłem się wieloma źródłami pod kątem analizy, które gwiazdy jacy autorzy uważają za najważniejsze. Nie są do końca jednomyślni i owe pogrubienia są moją osobistą próbą hierarchii.

 Czarną koroną oznaczono tak zwane gwiazdy królewskie, czyli gwiazdy wyznaczające niegdyś cztery kierunki (odpowiedniki czterech Archaniołów).

 Białą koroną zaś – sześć gwiazd stałych wg Johna Frawleya (choć to autor obecnie żyjący, jego wybór odnosi się do gwiazd leżących na ekliptyce jako najsilniejszych – system rzeczywiście stosowany również dawniej jako gwiazdy królewskie – te dwa systemy często ze sobą mylono).

 Symbolem białej wieloramiennej gwiazdy oznaczono najjaśniejsze gwiazdy pierwszej wielkości. Część z gwiazd pierwszej wielkości jest pomijana przez wielu autorów list „najważniejszych gwiazd”. Zamieściłem jednak je wszystkie, ze względu choćby na astrologę medyczną i jedną z reguł Nicholasa Culpepera który w horoskopie choroby, tzw. decumbitur (położeniu się do łóżka), zaleca obserwację, czy Księżyc nie robi koniunkcji właśnie z gwiazdą stałą pierwszej wielkości. Symbol gwiazdy pierwszej wielkości przy Betelgeze jest nieco wyszarzony. Betelgeze jest bowiem gwiazdą zmienną i jej jasność regularnie się zmienia – nie zawsze osiągając jasność pierwszej wielkości. Niemniej nieumieszczenie przy niej tego symbolu nie byłoby dobrym wyborem, bowiem bardzo często gwiazdą pierwszej wielkości ta gwiazd jednak jest.

Te gwiazdy, które posiadają polskie wersje nazw pod takimi widnieją na tej liście. Jednak tylko kilka znich spolszczono w polskiej literaturze. Stąd Zamiast Alcyone mamy Alkione, Pollux został spolszczonyy do Polluks, ale już mniejsze gwiazdy typu Vindemiatrix i Acrux mamy w zapisie międzynarodowym.

Obok mała tabelka z LATAMI PLANET, stosowanymi przede wszystkim do obliczania lat życia, w procesie wybierania hylegu (zw. też hīlāj lub apheta) czyli „dawcy życia” i alkokodenu (z pers. al-kadukhadāh) czyli „dawcy lat